To bardzo dobra wiadomość...

Miewam ostatnio problemy z zaśnięciem

Co prawda robi się już chłodniej, ale dobry film do poduszki zawsze się przyda

Na samą myśl robię się seeennyyy...

A ja sobie oglądam Atak Klonów.

Lepiej niech Moc będzie z Wami

Ja w dniu premiery byłem na Piratach z Karaibów: Skrzynka umarlaka. Nieubłagane prawa marketingu już się wszędzie wcisną...

Niedługo premiera filmu The Black Dahlia. Z grą chyba niewiele będzie miał wspólnego, poza tytułem i motywem morderstwa młodej aktorki. Nie wygląda też niestety na film dla mnie, ale klimatyczny trailerek da się obejrzeć, a nawet kusi. Panów skusić może Scarlett Johansson.
Nothing stays buried forever. Nothing. - to brzmi jak motto dla pewnego miłośnika horrorów , który coś ostatnio rzadko tu zagląda, a szkoda.

A ja wczoraj oglądałem Kytice (kultovní kniha české literatury očima kameramana a režiséra F. A. Brabce; sedm balad K. J. Erbena jako sedm hororů).

Rzadko bo sę motorek kupiłem i trochę brak mi czasu. Jesień idzie, więc motrek do garażu i do przygodówek marsz.
Co do filmów, to polecam horror REEKER. Niby oklepane chwyty, a jednocześnie bardzo świezy kawałek "straszaka". Byłem pod wrażeniem. Film nalezy ogladac do samego kona, bo wtedy dopiero sie wszystko wyjaśnia.

O ile oczywiście o mnie była mowa.

To ja się może podziele wrażeniami z dwóch ostatnio widzianych filmów

Plac Zbawiciela - Film, który z pewnością nie pozostawia widza obojętnym po wyjściu z kina. Daleki jestem od twierdzenia, że Jowita Budnik to nowa gwiazda polskiego kina, jednak kreacja zarówno jej jak i Ewy Wencel są naprawdę bardzo dobre (czego nie można już powiedzieć o głównej roli męskiej). Dodatkowo zdjęcia, przynajmniej u mnie potęgowały nastrój tego domowego piekiełka, z wierzchu przykrytego pozorami normalnej, kochającej się rodziny. Naprawdę warto wybrać się do kina
Zakochany Paryż - czyli 18 pieciominutowych etiud o Paryżu i miłości. Wiele słynnych nazwisk zarówno reżyserów jak i aktorów, a mimo to film bardzo nierówny. Niektóre etiudy trafiły tam chyba przez pomyłke, niektóre mogłyby być świetnym punktem wyjścia do filmu pełnometrażowego. Rozczarowałem się etiudą braci Coen i Gussa van Santa jak i rolą Natalie Portman. Po Wesie Cravenie też się nieco więcej spodziewałem. Ale jest kilka etiud, które powodują iż ten film naprawdę warto zobaczyć (o miłości mimów, etiuda Depardieu, etiuda z N. Noltym w jednej z głownych ról). Jeśli komuś nie przeszkadza formuła kalejdoskopu to miło spędzi 2 godziny w kinie

Wes Craven zrobił tę parodię horroru? Rzeczywiście ulżyło mi, gdy się skończyła. Jednak w przypadku większości nowelek żal było, że się kończą, bo każda była na swoj sposób interesująca. Zgadzam się co do wymienionych jako najlepsze (szczególnie ta z Geną Rowlands i Benem Gazzarą, no i Depardieu jako barmanem), ale będę bronić braci Coen. To było pięć minut kapitalnej zabawy! Nie rozumiem tylko, dlaczego ja przez cały czas niemalże histerycznie się śmiałam, a dopiero pod koniec dołączyło do mnie parę innych osób na sali.
Poza tym zabawna była amerykanska listonoszka, ale to już raczej śmiech przez łzy.

Wes Craven sie tam wkręcił?? Chłopak zupełnie już chyba zatracił swój talent. A pomyśleć, że kiedyś wyznaczał trendy w horrorowym półswiatku.

Craven nie nakręcił tego z Woodem o miłości wampirów ale następną etiudę, z duchem Oscara Wilde'a (którego zresztą zagrał reżyser tego wcześniejszego gniotu).
Co do braci Coen - ja też się śmiałem ale po prostu po Fargo, Big'u Lebowskim czy Złym świętym Mikołaju spodziewałem się czegoś odrobinę innego. A nie etiudkę o tym, jak jakaś pusta trzpiotka nakręca swojego przygłupiego chłopaka całując się z innym. Ot, smęcenie zawiedzionego nieco widza

A co do listonoszki - jak ja byłem na sali kinowej to śmiali się wszyscy za wyjątkiem mojej dziewczyny. I tam z kolei ona nie rozumiała dlaczego ludzie się śmiali. A moje tłumaczenie, iż 7 lat się uczyła francuskiego, aby zobaczyć Paryż, a potem opisuje go takimi okrągłymi, typowymi dla kogoś kto ma mały zasób słownictwa zdaniami oraz fakt, iż będąc we Francji je w chińskiej restauracji jakoś ją nie przekonało...

Za to etiudy z fryzjerem sam za cholere zrozumieć nie potrafię

Ja we francuskiej restauracji też bym sie nie stołował. Przecież oni tam jedza żaby, ślimaki, mózgi (hyhyhy ) i inne podroby. Też bym pewnie do Pizzy Hut poszedł.

Jadłem ślimaki we Francji, grilowane bawole oko w Chorwacji więc nawet jakby tam podawali Cthulhu w galarecie bym spróbował

A dla mnie to było o turyście, który konfrontuje tekst przewodnika z paryską rzeczywistością. Zbitki tego tekstu ze scenką z metra (plus oczywiście twarz Steve'a Buscemiego) dawały surrealistyczny efekt komiczny. Taka kpina z naiwnej idealizacji Paryża jako miasta zakochanych.


Bo tak naprawdę to była bardzo smutna historia o samotności.


Ja też nie. Może tam są jakieś aluzje, których nie umiemy odczytać.

BTW historię o mimach, jedną z najlepszych w tym zestawie, zrobił Sylvain Chomet od Tria z Belleville.

Byłem na tym dzisiaj, dosłownie przed chwilą...

Największe wrażenie zrobił na mnie plakat z zapowiedzią premiery. 10 października w polskich kinach pojawi się film, który ja nie tak dawno kupiłem na DVD. I chyba go sobie za chwilę na złość politycznej poprawności obejrzę...

No tak nie do końca, metro to akurat dość mało reprezentatywna część Paryża, a np. informacja jakie są objawy jakiejś choroby wenerycznej i że bierze on kawałek okruszka w ustach dziewczyny właśnie za takowy symptom to już raczej bardziej pasuje do przewodnika po Tajlandii


Owszem, ale o tym niejako dowiadujemy się jakiś czas potem (m.in jak wspomina o swoim byłym i kiedy ostatni raz go widziała). Ale tak zachowuje się jak stereotypowy amerykański turysta i przynajmniej w moim wypadku to powodowało śmiech.


Ja też nie. Może tam są jakieś aluzje, których nie umiemy odczytać.