Zgadza się. Gray Matter to dobra gra. "Tylko" dobra.

BTW, z okazji Walentynek od kilku dni zagrać można w darmowego triala/demo The Act (poinformował oficjalny profil na Facebooku). Niestety wciąż nie jest to wersja PC.

Mówimy o grze, w której bohater musiał dorobić sobie wąsy z kociej sierści zebranej na taśmę przylepną, aby upodobnić się do gościa z dowodu, który wąsów nie miał i trzeba mu je było dorysować flamastrem



Nigdy nie lubiłem tych niby-arcypoważnych przygodówek, bo zawsze i tak w pewnym momencie zagadki osiągały poziom abstrakcji na poziomie Looney Tunes.

Oj tam, oj tam.

W sumie... no niech będzie W TLJ też parę kwiatków było - a mimo to wspominam grę z rozrzewnieniem. Może kwestia klimatów fantastycznych, przy których mózg a priori przełącza się na "suspension of disbelief". Podobnie Syberia. Nakręcane automatony gadają i myślą? Ok, super

Zresztą przyganiał kocioł garnkowi... Sam w Grayu wypociłem parę mocno abstrakcyjnych zagadek, w których logika/ciągłość mocno siada. O dziwo, nikt mi tego nie wypomniał! Ot, luźne standardy gatunku

Też tak mam. Zdecydowanie łatwiej mi przełknąć pewne absurdy w komediach, fantasy itp. niż w przygodówkach próbujących być "na serio" i "na realistycznie".

Na temat trzeciego Gabriela Knighta się nie wypowiadam, bo do tej pory nie grałem (błagam, nie tak mocno, nie po głowie! ). Przy czym z tego co zdążyłem się zorientować, zagadka z wąsami była na tyle kuriozalna, że trafiła nawet na Wikipedię.

Przy okazji, jedna wczorajsza nowinka (nie zapominajmy, że to wątek nowinkowy): Amanita, Daedalic i inni przeciwko Lace Mamba (Mamba Games)

Także uważam, że absurdy są znacznie łatwiej "wybaczalne" (a czasem nawet pożądane) w grach "lekkich" niż "ciężkich". Ale z drugiej strony - z dużo większym trudem przychodzi mi ocenić grę "jajcarską" bardzo wysoko, niż grę poważną; coś za coś.
Gabriel Knight 3 to gra, która chyba spośród wszystkich miałaby największą szansę, by dołączyć do mojej 'wielkiej trójki" ocenianej 10/10, ale nie stanie się tak głównie właśnie ze względu na ta absurdalną zagadkę, absurdalną tym bardziej, że więcej takich "kwiatków" w tej grze nie ma.

Jak sugeruje pierwszy zwiastun nowej gry Jane Jensen, jej główny bohater nazywa się Malachi Rectum... to znaczy Rector. I to nie jest jedyny problem Moebiusa. Biednie to wygląda na razie.

Z drugiej strony, trzecia część Gabriela Knighta też nigdy, nawet w młodości, nie była zbyt urodziwa.

Mniej więcej tydzień temu internet obiegła informacja o definitywnej likwidacji studia LucasArts, po ponad trzydziestu latach działalności. Nie ma chyba sensu rozpisywać się na ten temat, bo firma od dziesięciu lat nie tworzyła niczego ciekawego (nie tylko w dziedzinie przygodówek), więc w sumie dobrze się stało. Warto za to zwrócić uwagę na reakcje/komentarze osób mniej lub bardziej niegdyś z firmą związanych (tj. przed 2000 rokiem). Po pierwsze - garść tweetów zebranych w jednym miejscu przez redakcję Mixnmojo. Po drugie - nieco szerzej z tej okazji rozpisali się Noah Falstein oraz Ron Gilbert.

A tymczasem fani zdecydowanie młodszego od LucasArts (o dokładnie trzydzieści lat) studia Pinkerton Road w ostatni weekend marca bawili się na zlocie w posiadłości Jane Jensen i Roberta Holmesa. Świetnie, że ktoś udokumentował chociaż fragmenty spotkania - np. gospodarza grającego na fortepianie motyw przewodni z Gabriela Knighta. Zabawne, że ten filmik bardziej zachęca mnie do czekania na Moebiusa niż pierwszy zwiastun Moebiusa.

I jeszcze, pozostając w okolicach - zdaje się, że Mendosa skończył, chyba już definitywnie, prace nad spolszczeniem Gabriela Knighta II (prezentacja).

Ukazał się pierwszy teaser Project Fedora... tzn. teraz to już Tesla Effect: A Tex Murphy Adventure. Coming soon.

Za to w kolejnym, oficjalnym "making of" Beyond: Two Souls przekręcili nazwisko jednego z aktorów. Zamiast Kadeem Hardison jest Hadrison.

Texa biorę w ciemno. O ile oczywiście nie będzie to jakas dystrybucja cyfrowa z kontami i innymi pierdołami.